به نقل از «فارس»

کشف تاثیر کم خوابی روی قلب توسط دانشمندان

تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۰۸۲۱۶

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از رویترز، برخی از افراد تا نیمه های شب بیدار می مانند درحالی که صبح هم زود بیدار شده اند و ساعت خواب آنها 5 تا 6 ساعت در روز است. بسیاری از آمریکایی ها در همین وضعیت قرار دارند و به طور معمول به جای 7 تا 8 ساعت توصیه شده، فقط 5 تا 6 ساعت می خوابند.

حتی یک کمبود خواب مزمن خفیف ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی را در مراحل بعدی زندگی افزایش دهد: بررسی‌ها بر روی هزاران نفر نشان دادند افرادی که کمبود خواب خفیف اما مزمن را گزارش می‌کنند، نسبت به افرادی که خواب کافی دارند، در اواخر زندگی بیشتر دچار بیماری قلبی می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک مطالعه جدید در کلمبیا روی زنان نشان می دهد که در طول کم خوابی خفیف اما مزمن در بدن چه اتفاقی می افتد. این مطالعه نشان داد که تنها پس از 6 هفته خواب کوتاه، سلول‌هایی که رگ‌های خونی ما را پوشانده‌اند توسط اکسیدان‌های آسیب‌رسان محاصره می‌شوند و سلول‌های دارای محدودیت خواب برخلاف سلول‌هایی که به خوبی استراحت می‌کنند، قادر به فعال کردن پاسخ‌های آنتی اکسیدانی برای پاکسازی مولکول‌های مخرب نیستند.

دانشمندان این مطالعه گفتند:«مطالعات قبلی خواب انسان، اثرات فیزیولوژیکی چند شب محرومیت شدید از خواب را بررسی کرده است. اما این رفتار مردم شب به شب نیست. بیشتر مردم هر روز در زمان مشخصی از خواب بیدار می‌شوند، اما تمایل دارند زمان خواب خود را 1 تا 2 ساعت به تعویق بیندازند. ما می‌خواستیم آن رفتار را که رایج‌ترین الگوی خواب در بزرگسالان می‌بینیم، بررسی کنیم.»

محققان نزدیک به هزار زن در نیویورک را برای این مطالعه غربالگری کردند و 35 زن سالم را که به طور معمول 7 تا 8 ساعت می خوابیدند، مورد بررسی قرار دادند. آنها به مدت 6 هفته طبق روال معمول خود می خوابیدند و برای 6 هفته دیگر 1.5 ساعت دیرتر از حد معمول به رختخواب رفتند. خواب هر شرکت‌کننده با ردیاب‌های خواب که به مچ‌بسته بود تأیید شد.

سانجا جلیک از محققان این مطالعه می‌گوید: « اگر افراد حداقل 7 تا 8 ساعت در شب بخوابند بسیاری از مشکلات را می‌توان حل کرد. افرادی که جوان و سالم هستند باید بدانند که اگر کمتر از آن بخوابند، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در بدن خود تشدید می کنند.»

مطالعات اپیدمیولوژیک اخیر نشان می دهد که زمان خواب ناهماهنگ ممکن است خطر بیماری قلبی را افزایش دهد. تیم جلیک در حال طراحی مطالعه ای است تا ببیند آیا تغییر زمان خواب بر سلول های عروقی تأثیر می گذارد یا خیر.

پیش از این یافته‌های یک تحقیق نشان داده بود که بی‌خوابی افراد، یک ارتباط خاص با خطر حمله قلبی در آن‌ها دارد.بر اساس آن تحقیقات که در کالج قلب و عروق آمریکا ارائه شد، افرادی که از بی خوابی رنج می برند، در مقایسه با افرادی که به طور متوسط این اختلال خواب را نداشته اند، 69درصد بیشتر در معرض حمله قلبی قرار دارند. اختلالات شروع و حفظ خواب( یعنی مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب) نیز با 13درصد افزایش احتمال حمله قلبی در مقایسه با افراد بدون این علائم مرتبط است.

بر اساس این یافته ها، مهم است که افراد خواب را در اولویت قرار دهند و 7تا 8ساعت خواب با کیفیت در شب داشته باشند.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: کم خوابی کم خوابی مزمن قلب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۰۸۲۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند

یک زن ۴۰ ساله ۷۵ هزار سال قبل در غاری دفن شده بود. دست چپش زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است. دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.

به گزارش ایسنا، این زن که به نام شانیدر زی(Shanidar Z) معروف است، در غاری در کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ پیدا شد. این زن یک نئاندرتال یا نوعی انسان باستانی است، حدود ۴۰ هزار سال پیش ناپدید شدند.

به نقل از سی‌ان‌ان، دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کنند، با زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجه او را طی ۹ کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.

دکتر اما پومروی(Emma Pomeroy)، دیرین انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورد می‌گوید: جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شانیدر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آنقدر فاحش نبوده باشد.

پومروی اضافه کرد: او در واقع نسبت به اندازه‌اش چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولا ما آنها را نمی‌بینیم.

نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰ هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در این زمان، نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها گهگاه با یکدیگر برخورد می‌کردند.

تحلیل جدید

هنگامی که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و فاقد استخوان‌های لگنی بود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را مورد مطالعه قرار دادند، بر روی یک روش نسبتا جدید تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌ها در داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شانیدر زی بود.

این محققان از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول با مقایسه طول و قطر استخوان‌های بازوی او با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی، قد این نمونه را حدود ۵ فوت(۱.۵ متر) تخمین زدند. تجزیه و تحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط دهه ۴۰ زندگی خود بوده است.

پومروی می‌گوید: این یک تخمین معقول است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم، که آنها مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که این کسی است که عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالا از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند.

غاری که شانیدر زی در آن دفن شده بود در میان باستان شناسان مشهور است زیرا یک گور نئاندرتال که در سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که ممکن است نئاندرتال‌ها مردگان خود را با گُل دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. با این حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را مورد تردید قرار داده است.

در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده افشان وارد گور شده باشد. با این حال، در طول سالها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، از جمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.

نئاندرتال‌ها بارها به غار شانیدر بازگشتند تا مردگان خود را دفن کنند. تحقیقات نشان داده است که بقایای ۱۰ نئاندرتال در این مکان کشف شده که به نظر می‌رسد نیمی از آنها عمدا پشت سر هم دفن شده‌اند.

شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شانیدر احتمالا گونه‌ای همدل بودند. به عنوان مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.

پومروی می‌گوید که شانیدر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.

بازسازی جمجمه

پومروی بازسازی جمجمه شانیدر زی را که نسبتا بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به عنوان یک «پازل سه بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.

استخوان‌های فسیل شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.

در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین(Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.

این گروه جمجمه بازسازی شده را اسکن و پرینت سه بعدی کردند، که پایه و اساس سر بازسازی شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس(Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.

انتهای پیام